Η αλληλεγγύη μεταξύ μαύρων και Παλαιστινίων δεν είναι ούτε εγγύηση ούτε και προϋπόθεση: Είναι επιλογή. Επιλέγουμε να χτίσουμε μαζί σε μια μάχη πλάτη με πλάτη κατά της βίας που προέρχεται από το κράτος και φέρει τη συγκατάθεσή του. Μια βία που είναι έκδηλη στην ταχύτητα των σφαιρών, των κλομπ και των δακρυγόνων που βιαιοπραγούν στα κορμιά μας. Μια βία που είναι εγγενής στο οικοδόμημα της νομοθεσίας και του τσιμέντου, που συνδυάζονται προκειμένου να μας παγιδέψουν σε κλουβιά, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Εμείς επιλέγουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αντισταθούμε όχι επειδή οι αγώνες μας είναι ίδιοι αλλά επειδή ο καθένας μας αγωνίζεται κατά των τρομακτικών δυνάμεων του διαρθρωτικού ρατσισμού και των σωφρονιστικών και θανατηφόρων τεχνολογιών που αναπτύσσονται για να τις διατηρήσουν. Το βίντεο αυτό σκοπεύει να στηλιτεύσει αυτή τη διεργασία –να επιβεβαιώσει την ανθρωπιά μας– και να αποτελέσει μια δήλωση ζωής, μια δέσμευση για αντίσταση. Από το Φέργκιουσον ως τη Γάζα, από τη Βαλτιμόρη ως την Ιερουσαλήμ, από το Τσάρλεστον ως τη Βηθλεέμ, θα είμαστε ελεύθεροι.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2014, είδαμε να επιχειρείται εκτεταμένη φυλετικοποιημένη κρατική βία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Επί 51 ημέρες, το Ισραήλ χρησιμοποίησε τεχνολογία προηγμένων όπλων με δυνατότητες στόχευσης ακριβείας για να σκοτώσει 2.200 Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένων και 535 παιδιών, να κατεδαφίσει ή να καταστρέψει 140.000 σπίτια, να καταστρέψει 319 επιχειρήσεις, 36 αλιευτικά σκάφη και 4.200 στρέμματα αγροτικής γης, καθώς και να πλήξει κρίσιμες πολιτικές υποδομές, στις οποίες περιλαμβάνεται και το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Γάζας. Σε πολλές περιστάσεις, το Ισραήλ έβαλε στο στόχαστρο άοπλους πολίτες: πυροβόλησαν πολίτες που προσπαθούσαν να φύγουν στην Khoza’a, σκότωσαν 66 Παλαιστίνιους στη Shujai’yeh μέσα σε 60 λεπτά, έπληξαν σχολεία της Υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, στα οποία έβρισκαν καταφύγιο πολίτες σε επτά διαφορετικές περιπτώσεις. Ίσως στην πλέον ανατριχιαστική επίθεση, Ισραηλινοί πύραυλοι στόχευσαν τέσσερα αγόρια ηλικίας από 11-13 που έπαιζαν ποδόσφαιρο στην ακτή της Γάζας. Σε όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, το Ισραήλ, δύναμη κατοχής, η μοναδική πυρηνική δύναμη στη Μέση Ανατολή, και ο πλέον μοναδικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, ισχυριζόταν ότι ασκούσε το δικό του δικαίωμα αυτοάμυνας και κατηγόρησε τη Χαμάς για τον αυξανόμενο αριθμό θανάτων.
Καθώς η επίθεση του Ισραήλ κατά του πολιορκούμενου παλαιστινιακού πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας έκλεινε τέσσερις εβδομάδες, ένας αστυνομικός σκότωσε τον Mike Brown, έναν άοπλο έφηβο στο Φέργκιουσον του Μιζούρι. Ο Darren Wilson πυροβόλησε τον Brown έξι φορές, δύο φορές πάνω από το θώρακα από κοντινή απόσταση. Ο Brown κατέληξε από τραύματα από σφαίρες στο κεφάλι και στον θώρακα, ενώ το σώμα του αφέθηκε στον δρόμο επί τέσσερις ολόκληρες ώρες πριν να το απομακρύνουν.
Αυτό το σενάριο ανεξέλεγκτης φυλετικοποιημένης κρατικής βίας αποτελεί συνέχεια αιώνων βίας κατά των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια έρευνα τον Μάρτιο του 2014 που διεξήγαγε η Επιθεώρηση Κοινωνικής Ψυχολογίας και Ψυχολογίας Προσωπικότητας («Journal of Personality and Social Psychology») της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολόγων αποκάλυψε ότι «τα μαύρα αγόρια θεωρούνται υπεύθυνα για τις πράξεις τους σε μία ηλικία κατά την οποία τα συνομήλικά τους λευκά αγόρια ακόμη επωφελούνται από την εικασία ότι τα παιδιά είναι κατ’ ουσίαν αθώα». Η πρόσφατη ακόμη αθώωση του George Zimmerman για τον φόνο του Trayvon Martin, ενός ακόμη άοπλου μαύρου έφηβου, λειτούργησε ως κορύφωση και προκάλεσε ένα εθνικό μαζικό κίνημα, με σύγκλιση στο Ferguson. Η αστυνομία του Ferguson απάντησε, ξεκινώντας μια στρατιωτική επιχείρηση με αλεξίσφαιρα γιλέκα, κράνη, πυροβόλα όπλα, τεθωρακισμένα άρματα, απαγόρευση κυκλοφορίας και δακρυγόνα. Εν μέσω αυτών των βίαιων επιθέσεων, τα mainstream ΜΜΕ των Ηνωμένων Πολιτειών εστίασαν δυσανάλογα στην καταστροφή ιδιοκτησίας και αντιμετώπισαν τον φόνο του Mike Brown ως μεμονωμένο γεγονός, αποκρύπτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την υλική και διαρθρωτική βία που υφίστανται οι κοινότητες των μαύρων.
Στα πλαίσια της αντίστασης κατά της ανελέητης βίας, οι διαδηλωτές στο Φέργκιουσον κρατούσαν πλακάτ που δήλωναν την αλληλεγγύη τους με τον λαό της Παλαιστίνης. Με τη σειρά τους, Παλαιστίνιοι ανέβασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικόνες με οδηγίες για την αντιμετώπιση της εισπνοής δακρυγόνων. Οργανικά, προέκυψε μια ανάλυση που τόνιζε τις ομοιότητες, αλλά όχι το πανομοιότυπο, ανάμεσα στη ζωή των μαύρων και των Παλαιστινίων αλλά και, πολύ εύστοχα, τις ομοιότητες των προσπαθειών τους για επιβίωση.
Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη Βαλτιμόρη που οργανώθηκαν εναντίον της συστημικής περιθωριοποίησης έπειτα από τον φόνο του Freddie Gray, οι Παλαιστίνιοι αναγνώρισαν τις διαδηλώσεις ως εξέγερση και ένας αριθμός μαύρων διαδηλωτών επαναπροσδιόρισαν την κίνησή τους ως Intifada, γεφυρώνοντας τους αγώνες κατά της κρατικής βίας από τη βάση προς τα πάνω. Από την περίοδο των καταστροφικών επιθέσεων στην Γάζα και στο Φέργκιουσον, η επίθεση κατά των μαύρων και των Παλαιστινίων έχει συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς. Καθώς θρηνούμε για τις ζωές των Tanisha Andersen και Mohammed Abu Khdeir, Ali Dawabshe και Eric Garner, Sandra Bland και Nadeem Nowarah, αναδεικνύουμε το πώς συνδέονται τα συστήματα βίας και ποινικοποίησης που καθιστούν τους μαύρους και τους Παλαιστίνιους τόσο εύκολα αναλώσιμους.
Ο πόλεμος κατά της ζωής των μαύρων και των Παλαιστινίων διεξάγεται με μια χρήση λόγου ο οποίος κατηγορεί τα ίδια τα θύματα, ώστε να μειώνεται η ένταση της συστηματικής βίας και να τονίζει τη διαδικασία απανθρωποποίησης του θύματος. Το βίντεο αυτό είναι ένα μήνυμα προς τον κόσμο όσο και μια δέσμευση μεταξύ μας ότι θα παλέψουμε μαζί ο ένας για τον άλλον. Κανείς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.
μετάφραση: Τατιανα Αναγνωστοπούλου
Πηγή: omniatv.gr
πρόσφατα σχόλια