Οι μικρές Γιαννούλες που σκοτώνουμε κάθε μέρα

1Τώρα που πάνε σιγά-σιγά τα δάκρυα να στεγνώσουν για τη μικρή Γιαννούλα, που ξεθωριάζουν τα RIP, τα καλό Παράδεισο και τα Θεός σχωρέστην, τώρα που οι εικόνες προφίλ θα αντικατασταθούν με εκείνες που φιγουράρουμε σε πλαζ και παραλίες και τα εξώφυλλα από τότε που παίζαμε ρακέτες ή πίναμε μοχίτο σε κάποιο παραλιακό μαγαζί, τώρα που κι οι φωνές θα σωπάσουν κι ο πόνος, η θλίψη, το πένθος, οι δικαστικές διαμάχες κι οι αίθουσες θα περιοριστούν στην οικογένειά της, ίσως καλό θα ήταν να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Αναρωτήθηκες ποτέ το γιατί; Ή αν συνεπής υπήρξες σ’ αυτά που είπες; Εννοώ, δεν απέφυγες ποτέ στο περασμά τους, μικρές Γιαννούλες;
Έξω από το σουπερ-μάρκετ όταν τις συνάντησες τότε που σου ζήτησαν να πάνε πίσω το καρότσι αντί για σένα με αντάλλαγμα το ευρώ που έχωσες μέσα για να ανοίξει, τις κοίταξες; Τους μίλησες; Ακόμα κι αν δεν ήθελες, ανταποκρίθηκες με ευγένεια;
Όταν συνάντησες μικρές Γιαννούλες στα φανάρια, αγόρασες ποτέ κάτι από την πραμάτειά τους; Ή ψαχούλεψες στο αυτοκίνητό σου, μπας και κάτι παιδικό έχει ξωμείνει να τους δώσεις;
Όταν μπήκαν στο λεωφορείο μικρές Γιαννούλες ή στο τρένο κι έκατσαν δίπλα σου, συνέχιζες να κάθεσαι άνετα και να χαζεύεις έξω από το παράθυρο ή έσφιξες καλά την τσάντα σου μήπως κι οι μικρές Γιαννούλες σου βουτήξουν το πορτοφόλι;
Όταν στριμώχτηκαν δίπλα σου οι μικρές Γιαννούλες, άλλαξες θέση γιατί ίσως μύριζαν άσχημα, είχαν ψείρες στα μαλλάκια οι μικρές Γιαννούλες ή έπιασες κουβέντα μαζί τους;
Πήγες ποτέ σ’ έναν καταυλισμό να δεις πως ζουν οι μικρές Γιαννούλες κι αν οι σκηνές τους το χειμώνα βρέχονται ή μαζεύουν χιόνι, το καλοκαίρι λιοπύρια γίνονται;
Πήγες ποτέ κανένα ρούχο να προσφέρεις, τρόφιμα ή φάρμακα στους καταυλισμούς που ζουν οι μικρές Γιαννούλες;
Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο δύσκολο είναι για τις μικρές Γιαννούλες να ζουν με ποντίκια, να τρέχουν δίπλα τους αρουραίοι και να σέρνονται κοντά τους φίδια και κατσαρίδες να σκαρφαλώνουν στα στρωσίδια τους;
Σκέφτηκες ποτέ αν οι μικρές Γιαννούλες έχουν κάνει όλα τα εμβόλιά τους κι αν σχολείο πάνε, τετράδια έχουν ή μαρκαδόρους οι μικρές Γιαννούλες;
Ε; Αναρωτήθηκες; Ή απλά ήταν μια είδηση που έγινε πρωτοσέλιδο και θα ξεθωριάσει όπως ξεθώριασε ο Βαγγέλης ο Γιακουμάκης, ο μικρός Αϊλάν κι όλοι εκείνοι που τα ονόματά τους μάθαμε λόγω του ανήλικου θανάτου τους;
Καταλαβαίνω, ήταν δύσκολο, για μας. Ήταν κι αυτό το «Γιαννούλα». Ίσως να μην ήταν τόσο αβάσταχτο, αν μαθαίναμε πως τη λένε Γιάννα κι όχι Γιαννούλα, γεγονός που μας χαρίζει μια οικειότητα και αυτομάτως το υποκοριστικό του ονόματος της μας «υποχρεώνει» σε μια τρυφερότητα, συναισθήματα αγάπης και στοργής.
Ας είναι. Ας είναι το ξεκίνημα η μικρή Γιαννούλα για αγώνες υπέρ των Ρομά, τσιγγάνων, όπως θες πες τους. Ας είναι ο φάρος μας, η πυξίδα μας, κείνη που τον δρόμο θα μας δείξει η μικρή Γιαννούλα. Η σημαία μας. Ας είναι η αρχή να παλέψουμε για τα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς, για την παιδεία, την υγεία, τη ζωή των μικρών Ρομά, Έτσι ώστε να μην πεθαίνουν οι μικρές Γιαννούλες, να ζουν, να ζουν οι μικρές Γιαννούλες! Να ζουν οι μικρές Γιαννούλες!

Πηγή: artinews.gr


λέξεις κλειδιά:





Ενισχύστε το Κυριακάτικο!

κατηγορίες