Δευτέρα 27 Φλεβάρη του 1989, οι εργάτες των παραγκουπόλεων γύρω από την πρωτεύουσα Καράκας εξεγέρθηκαν ξαφνικά ένα πρωί  όταν οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης και στις υπηρεσίες διπλασιαστήκαν  .Αιτία της εξέγερσης η  ανθρωπιστική καταστροφή  που προκάλεσε το μνημονικό η συμφωνικά που είχε συνάψει ο  Κάρλος Αντρές Πέρες με το ΔΝΤ που προέβλεπαν μεταξύ άλλων σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία, μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, φορολογική μεταρρύθμιση (με διεύρυνση της φορολογικής βάσης), απελευθέρωση του εμπορίου, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων.. Σε αντάλλαγμα ο Κάρλος Αντρές Πέρες είχε εξασφαλίσει  δάνεια από το ΔΝΤ που όπως αναμενόταν βρέθηκαν στα χεριά ολίγων επιχειρηματιών της άρχουσας τάξης .

Η εξέγερση – το Καρακάσο – πνίγηκε στο αίμα από το στρατό και την αστυνομία του καθεστώτος .Τα επίσημα στοιχεία για τους θανάτους που έδωσε η κυβέρνηση ανέφεραν 500 νεκρούς, αλλά τα ανεπίσημα στοιχεία που δόθηκαν από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανέφεραν τουλάχιστον  2000 νεκρούς.

Η σπίθα είχε όμως ανάψει στις παραγκουπόλεις οι οποίες μετατράπηκαν σε  εστίες κοινωνικών αντιστάσεων. Καρπός της πολιτικοποίησης  των Μπάριος (παραγκουπόλεων) της διαδικασίας που οδήγησε το λαϊκό αυτό κίνημα να οργανωθεί  ήταν η εκλογική νίκη του Τσάβες το 1998 και η άμεση κινητοποίηση του λαϊκού κινήματος ενάντια στα πραξικοπήματα της άρχουσας τάξης της χώρας με τη βοήθεια των ΗΠΑ

Η φιλολαϊκή πολιτική που εφάρμοσε ο Ούγκο Τσάβες διανέμοντας τα κέρδη από το πετρέλαιο στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που προκάλεσε το ΔΝΤ χρηματοδοτώντας  προγράμματα με στόχο την εξασφάλιση  τροφής ,υγείας ,εκπαίδευσης και στέγης για όλους δεν άρεσε και πολύ στους ολιγάρχες ,μεγαλοεπιχειρηματίες ,καναλάρχες που έβλεπαν τα προσδοκώμενα κέρδη τους  να πάνε στους ρακένδυτους των παραγκουπόλεων .

Από την κατάληψη της εξουσίας από τον λαό της Βενεζουέλας το 1998, οι εχθροί της δημοκρατίας δεν σταμάτησαν ποτέ να ψάχνουν τρόπους για να την ανακτήσουν . Τους είδαμε πίσω από της διαδηλώσεις του  Απρίλιο του 2002,την ακροδεξιά βία που αιματοκύλησε την διαδήλωση κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος που κράτησε μόνο λίγες ώρες, ο σύνδεσμος βιομηχάνων, η εκκλησιά, οι καναλέμποροι των ΜΜΕ που μεθόδευσαν παραποιώντας και μοντάροντας εικόνες το πραξικόπημα παρουσιάζοντας τους Τσαβίστας ως υπευθύνους της αιματοχυσίας .Το αόρατο χέρι της Ουάσιγκτον, ο Πρόεδρος  Μπους ήταν ο πρώτος έσπευσε  να αναγνωρίσει τη νέα κυβέρνηση, διαδίδοντας τις παραποιημένες εικόνες και χρηματοδοτώντας τους πραξικοπηματίες με εκατομμύρια δολάρια για να πάρει πίσω τον έλεγχο της χώρας.

Ο λαός όμως της Βενεζουέλας ,οι Τσαβίστας που ξεχύθηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους ανακτώντας την κατειλημμένη κρατική τηλεόραση είχαν άλλη γνώμη και επανάφεραν τον Ούγκο Τσάβες στην εξουσία.

Ήδη εδώ και αρκετούς μήνες ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης της Βολιβαριανής επανάστασης έχει μπει σ’ εφαρμογή  ένας εμπορικός πόλεμος, ο οποίος έχει ως στόχο να στερήσει τους κάτοικους  από καθημερινής χρήσης  βασικά αγαθά να κρατήσει σε αποθήκες και κοντέινερ  τρόφιμα και προϊόντα πρώτης ανάγκης. Έτσι από τα παντοπωλεία και τα  εμπορικά κέντρα λείπουν πολλά προϊόντα. Σε αυτό προστίθεται η κερδοσκοπία στις τιμές του των όποιων προϊόντων  παραμένουν διαθέσιμα. Ο στόχος είναι η δημιουργία ενός κύματος αγανάκτησης ενάντια στην κυβέρνηση. Σε εκατοντάδες  τόνους ανέρχονται τα φορτία τροφίμων που περνούν παράνομα στην Κολομβία  . Πρόκειται για έναν οικονομικό πόλεμο από τους ολιγάρχες που διατηρούν ακόμα σε μεγάλο βαθμό τα μέσα παράγωγης .Η κυβέρνηση του Νικόλα Μαδούρο απάντησε σ’ αυτό το σχέδιο περνώντας άμεσα μετρά για την πάταξη του λαθρεμπορίου και της ασυδοσίας των κερδοσκόπων που φτάνουν να πουλούν προϊόντα ακόμα και 1000% ακριβότερα θέτοντας πλαφόν στο ποσοστό κέρδους το όποιο δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από 30 %   ,είναι τα φτωχά θύματα αυτής της « κατάφωρης αδικίας », που φωνάζουν στους δρόμους για καταστολή  και κλαίνε για την απολυταρχία, το «λαϊκισμό», τη δικτατορία  του Μαδούρο ανοίγοντας τον δρόμο σε ένα δεύτερο σχέδιο αποσταθεροποίησης ,μια απόπειρα ανατροπής της νόμιμης κυβέρνησης της Βενεζουέλας.

 Ήταν  Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου,  που ξεκίνησε το  δεύτερο μέρος του σχεδίου. « Φοιτητές » υπό την ηγεσία του Lorent Saleh ο όποιος ήταν ένας από τους βασικούς ομιλητές στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος των νεοναζί της Κολομβίας, προκάλεσαν  επεισόδια, λεηλασίες των δημόσιων κτιρίων, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα κρίσης στα μέσα ενημέρωσης τα περισσότερα  από τα οποία είναι ακόμα  υπό τον έλεγχο των  ολιγαρχών, με αποτέλεσμα να μεταδίδονται σε όλο τον κόσμο εικόνες που δείχνουν τους μαθητές σε εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης εικόνες καταστολής από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Στην πραγματικότητα οι εικόνες αυτές ήταν στην πλειοψηφία τους εικόνες από τις μεγάλες ταραχές και της καταστολής που ακολούθησε πέρυσι στην Χιλή ..Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που η ντόπια μονταζιέρα ,τα ντόπια εργολαβοκάναλα δρουν μ’ αυτόν τον τρόπο ,δώδεκα χρόνια πριν ,κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος το είχαν ξανακάνει .Μιλάμε για αυτό το σχέδιο που περιλαμβάνει ανώτερα στελέχη της αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, φοιτητές, παραστρατιωτικούς και επίσης  εκπροσώπους  των μεγάλων μέσων ενημέρωσης . Όσο για την καθολική εκκλησία, που  τόσο άμεσα συνήθως προστρέχει να καταδικάσει την επαναστατική  ανά τον κόσμο  βία , συναινεί σιωπηλά.

Ο καρδινάλιος  Ροντρίγκες Μαραντιάγκα  από την Ονδούρα, από τους έμπιστους άνδρες του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος  δεν δίστασε να συνεργαστεί, τον Ιούνιο του 2009, με τους πραξικοπηματίες κατά του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου, Μανουέλ Σελάγια και δικτυωμένος  με την Ουάσιγκτον και το Βατικανό, μια πιστή σύμμαχος της Ονδούρας ολιγαρχίας έδωσε μια ομιλία σε δημοσιογράφο στο Βερολίνο όπου αφού υπενθύμισε ότι η παγκοσμιοποίηση είναι μια μεγάλη αποτυχία και ότι η διαφθορά κυριαρχεί, συνέχισε καταδικάζοντας το σύστημα της Βενεζουέλας που είναι επίσης γι’ αυτόν  μια μεγάλη αποτυχία αναφωνώντας « Για πότε, η λατινοαμερικάνικη άνοιξη των λαών ?», Αγνοεί  μήπως ότι αυτή τη στιγμή στη Λατινική Αμερική και εδώ και κάποια χρόνια η άνοιξη έχει ήδη έρθει . Δεν βλέπει τι συμβαίνει στο Εκουαδόρ, τη Βολιβία, τη Νικαράγουα, την Αργεντινή,  την Κούβα ακόμη την άνοιξη του σοσιαλισμού του εικοστού πρώτου αιώνα τα θεμέλια του οποίου έθεσε ο μεγάλος Ούγκο Τσάβες . Δεν βλέπει ο Καρδινάλιος  τι συμβαίνει με UNASUR, MERCOSUR, ALBA, CELAC όπου οι λαοί της λατινικής Αμερικής παίρνουν το μέλλον τους στα χέρια τους;

Καθήκον του λαού της Βενεζουέλας είναι να προετοιμαστεί για μελλοντικές  ενέργειες δολιοφθοράς και πράξεις κατάλυσης της Βολιβαριανης δημοκρατίας ,παίρνοντας σοβαρά της απειλές ή τις «ευχές» των καρδιναλίων φίλων του Βιντέλα.

Η στρατηγική  γραμμή της κυβέρνηση Μαδούρο είναι η «ειρήνευση» της χώρας, η απάντηση με όλα τα συνταγματικά, νομικά, λέγοντας ΟΧΙ ΣΤΟΝ  Φασισμό ,όχι στην Βία .Τεράστια η διαδήλωση για την ειρήνη που διοργανώθηκε  το Σάββατο  15  Φεβρουάριου στο Καράκας. Οι εκφραστές του φασισμού ο  Leopoldo Lopez και η Maria Corina Machado, του κόμματος της αντιπολίτευσης Voluntad έκαναν  ανοιχτά έκκληση προς τους οπαδούς τους να βάλουν φωτιά στο δρόμο μέχρι να πέσει η Κυβέρνηση . Όπως και το έκαναν …

Χρησιμοποιώντας  πυροτεχνήματα, και έχουν καταστρέφοντας  δημόσια κτίρια ,ιατρεία ,οι βίαιες ομάδες συνέχισαν το έργο τους δημιουργώντας κλίμα εμφυλίου πολέμου. Επιτέθηκαν σε δημοσιογράφους του κρατικού καναλιού  (VTV) και επίσης στην αστυνομία που φύλαγε το κτίριο .Αξίζει να σημειωθεί ότι έπειτα από νόμο του Τσάβες οι αστυνομικοί που προστατεύουν  δημόσια κτίρια κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων απαγορεύεται να οπλοφορούν .

Παρόλα ταύτα είδαμε όλοι στις τηλεοράσεις ,τα παπαγαλάκια του Mega,να μιλούν για νεκρούς από την καταστολή της αστυνομίας και για « σκλήρυνση της στάσης του καθεστώτος » . Νεκροί υπήρχαν και ήταν  3 εκ των οποίων οι δυο ήταν Τσαβίστας και εθελοντές στο κοινωνικό έργο της επαναστατικής διαδικασίας.  Το αποτέλεσμα των ερευνών ήταν ότι ο Χουαν Μοντόγια και Μπασίλ Αλεσάντρο Ντα κόστα [2 θύματα της 12ης Φεβρουαρίου] σκοτώθηκαν από  το ίδιο όπλο.

Ο τρίτος ,ο  Neider Arellano πέθανε έπειτα από πυροβολισμούς από τέσσερις άνδρες που επέβαιναν σε μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού φορώντας ακριβά κράνη και μαύρα μπουφάν, όπως ακριβώς οι ακροδεξιές ομάδες που έδρασαν κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος του 2002.

Μια άλλη όμως μορφή δράσης των ακροδεξιών διαδηλωτών είναι να δημοσιεύουν συντονισμένα και μαζικά στο Twitter πληροφορίες για ανύπαρκτα γεγονότα για παράδειγμα ότι  μια κοπέλα βιάστηκε σε πανεπιστήμιο, ότι υπήρχε ένας δολοφονημένος μαθητής, κλπ., κλπ. Αυτά τα ψέματα επαναλαμβάνονται από όλους σαν να ήταν αλήθεια με σκοπό την δημιουργία κλίματος.

Η αλήθεια όμως βρίσκεται στην λαοθάλασσα που πλημμύρισε τους δρόμους του Καράκας το Σάββατο 15 Φεβρουάριου ,όπου σε ομιλία του ο Προέδρος Μαδούρο σημείωσε ότι η οικοδόμηση της ειρήνης περνά μέσα από μια μάχη των ιδεών, όχι μέσα από τα όπλα. Κατήγγειλε τις αξιώσεις των ακροδεξιών ομάδων να εισβάλουν στο προεδρικό  μέγαρο καταλύοντας την δημοκρατία  και ζήτησε από τους Τσαβίστας να είναι σε επιφυλακή υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι οι επαναστάτες είναι πρωτίστως πολεμιστές σε επίπεδο ιδεών .O Προέδρος Μαδούρο επιβεβαίωσε ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη, αναφερόμενος στον ηγέτη του ακροδεξιού κόμματος « Voluntad » Λεοπόλντο Λόπεζ, για τον οποίο έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για άμεση προτροπή σε βία και σε κατάλυση του πολιτεύματος  και κατήγγειλε ότι ο πρώην πρόεδρος της Κολομβίας Αλβάρο Ουρίμπε  βρίσκεται πίσω από το φασιστικό κίνημα που προκάλεσαν τη βία στη Βενεζουέλα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες σε μια επαίσχυντη ανακοίνωση παρεμβαίνοντας για ακόμη μια φορά στα εσωτερικά της Βενεζουέλας κατήγγειλαν όπως ήταν αναμενόμενο την κυβέρνηση του Μαδούρο , για αντιδημοκρατικές διαδικασίες. Τρεις αξιωματούχοι της Αμερικάνικης πρεσβείας απελάθηκαν ως ενορχηστρωτές του σχεδίου αποσταθεροποίησης .Η επαναστατική διαδικασία στην Βενεζουέλα δεν περνάει εύκολες μέρες καθώς η ντόπια και ξένη αντίδραση εντατικοποιεί τις επιθέσεις σε όλα τα επίπεδα . Το μέλλον της Βολιβαριανής Επανάστασης βρίσκεται στα χέρια του λαού του ο οποίος έδειξε ότι δεν ανέχεται πλέον παρεμβάσεις από τους πρώην κηδεμόνες των λαών τις λατινικής Αμερικής .

Να μην ξεχνάμε όμως σύντροφοι ότι η Βολιβαριανή Επανάσταση  λειτουργεί σαν ζωντανό παράδειγμα ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός ,το μέλλον της είναι αλληλένδετο  με την θέληση των λαών της Ευρώπης ,με την θέληση του ελληνικού λαού να μπει μέσω μιας κυβέρνησης της αριστεράς στον άλλον αυτόν δρόμο που οδηγεί στον σοσιαλισμό .

Πρέπει η  Βολιβαριανή Επανάσταση να επιβιώσει και να μεταλαμπαδεύσει στην Ευρώπη την εμπειρία της . Να στηρίξουμε την Βενεζουέλα ,να στηρίξουμε το όνειρο του Ούγκο Τσάβες .

Η Ελλάδα δεν είναι Βενεζουέλα ,οι δρόμοι  μας όμως είναι παράλληλοι ,προσέξτε ποσό μα ποσό μοιάζουν οι πρακτικές της αντίδρασης ο τρόπος που ενεργούν οι ολιγάρχες  του πλούτου και θιασώτες της διαφθοράς .

Να μας γίνει συναίσθηση ότι η κυβέρνηση της αριστεράς, με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα βρει τις πόρτες διάπλατες στο δρόμο  προς την εξουσία . Η αντίδραση του συστήματος θα είναι λυσσαλέα . Η αριστερά θα πρέπει να κινητοποιήσει τον λαό και να κυβερνήσει με τις πλατιές λαϊκές μάζες στον δρόμο ανάλογες  με αυτές των Τσαβίστας και να είναι έτοιμη και αποφασισμένη για κάθε ενδεχόμενο σπάζοντας την παραπληροφόρηση των καναλαρχών .Στην επικείμενη σύγκρουση με τα συμφέροντα των ολιγάρχων ο εκδημοκρατισμός και η κοινωνικοποίηση των ΜΜΕ είναι απαραίτητος, να διδαχτούμε από το παράδειγμα της Βολιβαριανης επανάστασης .Να στηρίξουμε τον λαό  Βενεζουέλας στων αγώνα του για αυτοδιάθεση και λαϊκή  κυριαρχία   συμμετέχοντας μαζικά στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Πρεσβεία της Βολιβαριανης Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα με τίτλο «Ο Τσάβες πέρασε από εδώ» προς τιμή της πρώτης επετείου του θανάτου του Προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες