Πώς βλέ­πε­τε την έντα­ξη των προ­σφυ­γό­που­λων στα δη­μό­σια σχο­λεία;

Κα­τε­ρί­να: Θεωρώ πως κάθε παιδί έχει δι­καί­ω­μα στην δη­μό­σια και δω­ρε­άν παι­δεία. Η έντα­ξη των προ­σφύ­γων στην ελ­λη­νι­κή εκ­παί­δευ­ση πρέ­πει να αφορά και τους ενη­λί­κους, όχι μόνο τα παι­διά. Θα μπο­ρού­σε κα­νείς να πει πως και αυτό που γί­νε­ται είναι ένα καλό βήμα, αλλά θεωρώ πως, πρώ­τον, το γε­γο­νός ότι θα είναι σε ξε­χω­ρι­στά τμή­μα­τα θα τα απο­μα­κρύ­νει από την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία και πως, δεύ­τε­ρον, χρειά­ζο­νται πολ­λές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις στην παι­δεία για να κα­τα­φέ­ρει να δε­χθεί όχι μόνο τα προ­σφυ­γό­που­λα αλλά και όλους/ες τους μα­θη­τές/τριες.

Τόνια: Προ­σω­πι­κά θεωρώ αυ­το­νό­η­τη την έντα­ξή τους στα δη­μό­σια σχο­λεία, καθώς αυτά τα παι­διά έχουν στε­ρη­θεί τα βα­σι­κά δι­καιώ­μα­τα και ανά­γκες στη ζωή τους. Η ταύ­τι­ση αυτών των παι­διών με το «οι πρό­σφυ­γες που μας κου­βα­λή­θη­καν στα καλά κα­θού­με­να» τους στε­ρεί από ένα τόσο ση­μα­ντι­κό αγαθό, όπως είναι το σχο­λείο, κά­νο­ντάς τα να ξε­χά­σουν πως ζουν την πιο όμορ­φη ηλι­κία της ζωής τους, δε­δο­μέ­νων των φρι­κα­λε­ο­τή­των του πο­λέ­μου που έζη­σαν. Τα παι­διά αυτά πρέ­πει σε κάθε πε­ρί­πτω­ση να έχουν πρό­σβα­ση στα δη­μό­σια σχο­λεία και για ψυ­χο­λο­γι­κούς λό­γους και για επι­μορ­φω­τι­κούς, αφού η δια­μο­νή τους είναι επ’ αό­ρι­στον λόγω των συμ­φω­νιών που έχουν συ­να­φθεί το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα. Οφεί­λουν να προ­σπα­θή­σουν -και οφεί­λου­με να τους βοη­θή­σου­με- να πε­τύ­χουν τους στό­χους τους και να χτί­σουν μια νέα ζωή.

Τι πι­στεύ­ε­τε για τη ρα­τσι­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση δια­φό­ρων γο­νιών απέ­να­ντι σε αυτά τα παι­διά;

Κα­τε­ρί­να: Οποια­δή­πο­τε ρα­τσι­στι­κή επί­θε­ση είναι το πρό­σω­πο μιας κοι­νω­νί­ας που σα­πί­ζει, πόσο μάλ­λον όταν απευ­θύ­νε­ται σε παι­διά. Πι­στεύω πως οι ρα­τσι­στι­κές ομά­δες έκα­ναν πολύ καλή δου­λειά καθώς κα­τά­φε­ραν να κά­νουν τους εν δυ­νά­μει φα­σί­στες, φα­σί­στες εν μια νυκτί. Το χει­ρό­τε­ρο είναι πως όλο αυτό έγινε στο όνομα των παι­διών τους και της υγεί­ας τους. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η πο­λυ­πο­λι­τι­σμι­κή παι­δεία είναι η κα­λύ­τε­ρη λύση και η αλ­λη­λεγ­γύη το με­γα­λύ­τε­ρο μά­θη­μα. Τα παι­διά κιν­δυ­νεύ­ουν πιο πολύ να «μο­λυν­θούν» από τον φα­σι­σμό των γο­νιών τους παρά από τα προ­σφυ­γό­που­λα.

Τόνια: Θα χα­ρα­κτή­ρι­ζα τη ρα­τσι­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των γο­νιών (τύπου Δ.Σ Ωραιό­κα­στρου, Φι­λιπ­πιά­δας και συ­νε­χί­ζει το γαϊ­τα­νά­κι) απέ­να­ντι στα προ­σφυ­γό­που­λα ως απο­λύ­τως αι­σχρή. Δεν μπο­ρεί αυτοί οι άν­θρω­ποι να συ­γκι­νού­νται στο άκου­σμα της γε­νο­κτο­νί­ας του Πό­ντου, στη Μι­κρα­σια­τι­κή Κα­τα­στρο­φή, στα «ρεύ­μα­τα» Ελ­λή­νων με­τα­να­στών-προ­σφύ­γων στην Αμε­ρι­κή, τη Γερ­μα­νία και την Αυ­στρα­λία κατά τον 20ό αιώνα ενώ πα­ράλ­λη­λα η στάση τους προς τους συ­ναν­θρώ­πους τους και θύ­μα­τα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πο­λέ­μων να είναι αδιά­φο­ρη, απάν­θρω­πη και εχθρι­κή. Γιατί τε­λι­κά οι άν­θρω­ποι ξε­χνά­νε. Ξε­χνά­νε ότι οι παπ­πού­δες τους είχαν βρε­θεί στην ίδια ακρι­βώς θέση. Πε­ρί­ερ­γο πόσο μας τυ­φλώ­νει ο ρα­τσι­σμός τε­λι­κά και ακόμα πιο πε­ρί­ερ­γο πως αύριο μπο­ρεί να βρε­θού­με πάλι εμείς στην θέση τους και να έχου­με πα­ρό­μοια αντι­με­τώ­πι­ση, στε­ρη­μέ­νοι ακόμα και από το πιο ση­μα­ντι­κό αγαθό, την εκ­παί­δευ­ση. Όπως οι Έλ­λη­νες, οι Αλ­βα­νοί και οι Ου­κρα­νοί θέ­λουν να δουν το παιδί τους να δια­πρέ­πει, έτσι και οι Σύροι το χρειά­ζο­νται το ίδιο, γιατί μόνο με την αλ­λη­λεγ­γύη μας, όλοι και όλες μαζί θα κα­τα­φέ­ρου­με να τσα­κί­σου­με την απει­λή του ιμπε­ρια­λι­σμού και του πο­λέ­μου.

Πώς μπο­ρούν να απα­ντή­σουν οι μα­θη­τές/τριες στα σχο­λεία και ποιες πρω­το­βου­λί­ες μπο­ρούν να πά­ρουν;

Κα­τε­ρί­να: Πρώτα από όλα πρέ­πει να κα­τα­λά­βου­με πως το να διεκ­δι­κή­σου­με δη­μό­σια και δω­ρε­άν παι­δεία για τους πρό­σφυ­γες ση­μαί­νει πως διεκ­δι­κού­με δη­μό­σια και δω­ρε­άν παι­δεία και για τους ντό­πιους. Η μόνη απά­ντη­ση είναι να απαι­τή­σου­με την έντα­ξη όλων των παι­διών στα δη­μό­σια σχο­λεία και ταυ­τό­χρο­να τη βελ­τί­ω­ση της δη­μό­σιας παι­δεί­ας. Τα σχο­λεία καθ’ αυτά πρέ­πει να κα­τα­φέ­ρουν να απα­ντή­σουν στις ρα­τσι­στι­κές από­ψεις που μπο­ρεί να έχουν κά­ποιοι μα­θη­τές και να απαι­τή­σουν ορ­γα­νω­μέ­να την έντα­ξη των προ­σφυ­γό­που­λων στα σχο­λεία. Πρέ­πει μα­θη­τές/τριες ντό­πιοι, με­τα­νά­στες/στριες και πρό­σφυ­γες να αγω­νι­στού­με για δη­μό­σια και δω­ρε­άν παι­δεία για όλους.

Τόνια: Οι μα­θη­τές και οι μα­θή­τριες νιώ­θουν αδύ­να­μοι και πως δεν μπο­ρούν να δρά­σουν για να βοη­θή­σουν τους συ­νο­μη­λί­κους τους, και βέ­βαια έχουν συμ­βά­λει και τα ΜΜΕ στην εντύ­πω­ση αυτή, καθώς άτυπα προ­ω­θούν τις ρα­τσι­στι­κές συ­μπε­ρι­φο­ρές και ούτε ανα­φο­ρά δεν κά­νουν στις αλ­λη­λέγ­γυ­ες δρά­σεις. Μέσω των κα­τα­λή­ψε­ων στα σχο­λεία, των πα­νελ­λα­δι­κών μα­θη­τι­κών πο­ρειών απαι­τώ­ντας «μα­θη­τι­κό άσυλο» για τα προ­σφυ­γό­που­λα, των εκ­δη­λώ­σε­ων, ερ­γα­στη­ρί­ων και συ­ζη­τή­σε­ων οι μα­θη­τές/τριες μπο­ρού­με να παί­ξου­με κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο αν πα­ρα­κι­νη­θεί ο κα­θέ­νας μας ηθικά και πρα­κτι­κά. Δεν πρέ­πει να τους επι­τρέ­ψου­με να συ­νε­χί­ζουν να παί­ζουν το μέλ­λον το δικό μας και των παι­διών αυτών για δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα. Όλοι και όλες έχου­με δι­καί­ω­μα στην παι­δεία και στη δυ­να­τό­τη­τα να ονει­ρευό­μα­στε ένα κα­λύ­τε­ρο αύριο κι αυτό θα επι­τευ­χθεί μόνο αν όλοι μαζί ενω­θού­με σαν μια γρο­θιά και πα­λέ­ψου­με χωρίς κα­νέ­ναν φόβο. Ναι, μπο­ρεί να χά­σου­με έναν πε­ρί­πα­το, αλλά εδώ κο­ντεύ­ου­με να χά­σου­με το μέλ­λον.