Οι κυβερνήσεις τουλάχιστον 79 κρατών που υπέγραψαν το 1984 τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στα βασανιστήρια, παραβιάζουν κατάφωρα κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Διεθνής Αμνηστία – Κάθε άλλο παρά περιορίζονται στον κόσμο τα βασανιστήρια. Σε περίοπτη θέση και η χώρα μας

Της Βίκυς Καπετανοπούλου

«Οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο είναι διπρόσωπες σε σχέση με τα βασανιστήρια –τα απαγορεύουν διά νόμου, αλλά τα διευκολύνουν στην πράξη. Οι βασανισμοί δεν υφίστανται απλώς, ακμάζουν σε πολλά μέρη της υφηλίου. Καθώς όλο και περισσότερες κυβερνήσεις επιδιώκουν να δικαιολογούν τη χρήση τους στο όνομα της εθνικής ασφάλειας, η σταθερή πρόοδος σ’ αυτόν τον τομέα τα τελευταία τριάντα χρόνια διαρκώς φθίνει»… Η βαρυσήμαντη δήλωση του γενικού γραμματέα της Διεθνούς Αμνηστίας Σαλίλ Σέτι χτυπά συναγερμό για την ατιμώρητη εξάπλωση των βασανιστηρίων από κρατικούς λειτουργούς σε παγκόσμια κλίμακα. Στο πλαίσιο της έναρξης διεθνούς εκστρατείας κατά της συστηματικής, αλλά ανομολόγητης χρήσης μεθόδων βασανισμού, η οργάνωση έδωσε χθες στη δημοσιότητα τη νέα πολυσέλιδη έκθεσή της με τίτλο «Βασανιστήρια το 2014 – 30 χρόνια ανεκπλήρωτων υποσχέσεων».

Συγκάλυψη

Από τις 155 χώρες που υπέγραψαν το 1984 τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στα βασανιστήρια, οι κυβερνήσεις τουλάχιστον 79 κρατών συνεχίζουν να προδίδουν τις ευθύνες τους απέναντι στους λαούς τους, παραβιάζοντας κατάφωρα κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ανθρώπινων δικαιωμάτων, όχι μόνο μέσω της άτυπης ενθάρρυνσης, αλλά και της σκόπιμης συγκάλυψης αυτής της απάνθρωπης τακτικής.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι σε ειδική δημοσκόπηση της εταιρείας GlobeScan σε περισσότερους από 21.000 πολίτες σε 21 χώρες όλων των ηπείρων, σχεδόν οι μισοί από το σύνολο των ερωτηθέντων (44%) δηλώνουν πως φοβούνται ότι θα πέσουν θύματα βασανισμού, αν τεθούν υπό κράτηση από τις Αρχές. Ο φόβος αυτός κυριαρχεί στη Βραζιλία (80%) και το Μεξικό (64%), ενώ πιο ασφαλείς θεωρούν εαυτούς οι Βρετανοί (15%) και οι Αυστραλοί (16%). Συνολικά το 82% πιστεύει ότι πρέπει να θεσπιστούν ρητοί κανόνες προστασίας από τα βασανιστήρια.

Ωστόσο, τροφή για έντονο προβληματισμό δίνουν οι θετικές απαντήσεις του ενός τρίτου και πλέον από το σύνολο των ερωτηθέντων (36%) στο ερώτημα αν συμφωνούν με την -περιστασιακή έστω- χρήση μεθόδων βασανισμού, προκειμένου να αποσπαστούν πληροφορίες σχετικές με τη δημόσια ασφάλεια. Σε συντριπτικό ποσοστό 74%, Κινέζοι και Ινδοί πιστεύουν πως τα βασανιστήρια ενδεχομένως δικαιολογούνται υπό αυτό το πρίσμα, ενώ αντίστοιχες απαντήσεις έδωσε το 45% των Αμερικανών και το 29% των Βρετανών, παρά την κατακραυγή για τον βρόμικο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και το απόρρητο πρόγραμμα απαγωγών και ανακρίσεων υπόπτων από τη CIA, σε αγαστή συνεργασία με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. «Τηλεοπτικές σειρές, όπως το “24” και το “Homeland”, έχουν εξυμνήσει τα βασανιστήρια σε μια ολόκληρη γενιά. Υπάρχει, όμως, τεράστια διαφορά ανάμεσα στη δραματουργική παρουσίαση των σεναριογράφων και τους αληθινούς βασανισμούς από κρατικούς παράγοντες» επισημαίνει η Κέιτ Αλεν, επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στη Βρετανία.

Μαρτυρίες θυμάτων

Παραθέτοντας ανατριχιαστικές μαρτυρίες θυμάτων βασανιστηρίων από τη Νιγηρία, το Μεξικό και τις Φιλιππίνες ώς το Μαρόκο, το Ουζμπεκιστάν και την Ουκρανία, η Διεθνής Αμνηστία καταγράφει αναλυτικά πλείστες τεχνικές βασανισμών που δεν αφήνουν ορατά ίχνη, όπως η στέρηση ύπνου, η παρατεταμένη απομόνωση και οι εικονικές εκτελέσεις, αλλά και πιο «κλασικές» μεθόδους, όπως ενδεικτικά το ηλεκτροσόκ, ο βιασμός και η χορήγηση ψυχοτρόπων φαρμάκων. Βασανισμούς υφίστανται αδιακρίτως απλοί πολίτες, ύποπτοι για τρομοκρατία και ποινικά εγκλήματα, αντιφρονούντες παντός είδους και μετανάστες, με ή χωρίς χαρτιά.

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά (μάταια) από τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να εφαρμόσουν μηχανισμούς πρόληψης και τιμωρίας, να επιτρέψουν ανεξάρτητη πρόσβαση σε κέντρα κράτησης και να ενθαρρύνουν τη διερεύνηση καταγγελιών βασανισμού, τη δίωξη των αυτουργών και την αποκατάσταση των θυμάτων.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Ατιμώρητη η αστυνομική βία

Σαράντα χρόνια μετά την πτώση της χούντας στην Ελλάδα, ο φόβος των βασανιστηρίων στοιχειώνει ακόμα τους πολίτες της χώρας μας. Η ατιμώρητη αστυνομική βία και η συστηματική καταστολή, οι αθρόες προσαγωγές και συλλήψεις ειρηνικών διαδηλωτών, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, και οι πολλαπλές καταγγελίες κακομεταχείρισης κρατουμένων στα χέρια οργάνων της τάξης εξηγούν σε μεγάλο βαθμό τους λόγους που το 57% των ερωτηθέντων δηλώνουν πως δεν αισθάνεται ασφαλείς από βασανισμό, σε περίπτωση που τεθούν υπό κράτηση από τις ελληνικές αρχές. Είναι το τέταρτο υψηλότερο ποσοστό από τις 21 χώρες στις οποίες διεξήχθη η έρευνα της εταιρείας GlobeScan για λογαριασμό της Διεθνούς Αμνηστίας. Η Ελλάδα μαζί με τη Νότια Κορέα έρχεται πρώτη, με συντριπτικό ποσοστό 89%, σε όσους δηλώνουν πως πρέπει να θεσπιστεί ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο κατά των βασανιστηρίων. Παράλληλα, είναι η τελευταία που θεωρεί πως η απόσπαση πληροφοριών για λόγους δημόσιας ασφάλειας δικαιολογεί τη χρήση βασανισμών, σε ποσοστό μόλις 12%. Στη νέα έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία κάνει ιδιαίτερη μνεία στην Ελλάδα, έχοντας καταγράψει πολυάριθμα κρούσματα κακομεταχείρισης πολιτών από αστυνομικούς, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των μαζικών κινητοποιήσεων κατά της λιτότητας, ενώ δεν παραλείπει να αναφέρει τις επικίνδυνες επαναπροωθήσεις, τους ξυλοδαρμούς και εξευτελισμούς μεταναστών και προσφύγων στα ευρωπαϊκά σύνορα, και δη με την Τουρκία.

B.K.

Πηγή: https://www.efsyn.gr/?p=197672

λέξεις κλειδιά: