Γιατί κρύβουμε τον αντιναζιστικό μας αγώνα;

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Ας υποθέσουμε ότι σε μια συμμαχική χώρα που είχε κατακτηθεί απ’ τους ναζί (ΕΣΣΔ, Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Πολωνία, Γαλλία κ.ά.) υπήρχε στο κέντρο της πρωτεύουσάς της ένας χώρος που οι ναζί χρησιμοποιούσαν ως φυλακές. Θα τις αναδείκνυαν ή θα τις έκρυβαν; Θα ήταν παγκόσμιος τόπος προσκυνήσεως, όπως τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ή όχι;

Τις ναζιστικές φυλακές στο κέντρο της Αθήνας, πάντως, στην οδό Κοραή 4, η Ελλάδα, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν τις αναδεικνύει. Και τώρα, που γιορτάζεται η απελευθέρωση της Αθήνας, οι ναζιστικές φυλακές έχουν εξαιρεθεί. Γιατί η «κρυψίνοια»; Πιστεύω, επειδή η άρχουσα τάξη, οποιασδήποτε μορφής, φοβάται να αναλάβει τις ευθύνες της, να σοβαρευτεί και να οργανωθεί.

Από το 2007 με συστηματική αρθρογραφία μου στην «Ελευθεροτυπία», είχα προτείνει να γίνουν οι φυλακές κεντρικό μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Η ίδρυσή του είναι κεφαλαιώδους σημασίας για ευνόητους λόγους αλλά και επ’ ευκαιρία της διεκδίκησης των οφειλόμενων γερμανικών αποζημιώσεων.

Η Ελλάδα με 700.000 νεκρούς είναι η μόνη από τις νικήτριες (και ηττημένες) χώρες που δεν έχει κεντρικό μουσείο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Εθνική της Αντίσταση.

Αυτό και μόνο δείχνει την εσαεί εμφυλιακή και καταστροφική κατεύθυνση της χώρας.

Η μεταπολεμική ιστορία των φυλακών

Αριστερά: «Ζητώ νερό» από έναν δυσλεκτικό κρατούμενο
Αριστερά: «Ζητώ νερό» από έναν δυσλεκτικό κρατούμενο |

Μάιος του 2008, η τότε κυβέρνηση αναγκάστηκε, ύστερα από ερωτήσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης (και του κ. Αλαβάνου), να επαναλειτουργήσει ως επισκέψιμο χώρο τις φυλακές που κρατούσαν κλειστές επί 47 χρόνια! Τις πρωτάνοιξαν για το κοινό το 1991, τις ξανάκλεισαν το 1995. Μέχρι το 2008 η είσοδος επιτρεπόταν μόνο σε σχολεία και δημοσιογράφους, κατόπιν αδείας.

Οι φυλακές βρίσκονται στα διώροφα υπόγεια του κτιρίου της Κοραή 4, όπου στεγαζόταν η Κομαντατούρ. Το κτίριο ανήκει στην «Εθνική Ασφαλιστική», αυτή ορίζει το ωράριο επισκέψεως και τον υπάλληλο του χώρου (λειτουργεί 10-2 μ.μ., Τρίτη-Σάββατο) που τελεί υπό την εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού.

Πρόκειται για σκάνδαλο-ύβρι προς όλους, στρατιώτες, αντάρτες, νεκρούς, τραυματίες, ανάπηρους, λιμοκτονήσαντες, βασανισθέντες, προς τον ελληνικό λαό και την Ιστορία.

Οι ναζιστικές φυλακές επιβάλλεται να περιέλθουν στην απόλυτη δικαιοδοσία της ελληνικής πολιτείας και να αναδειχθούν σε κεντρικό μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Καλώντας κόμματα, φορείς και προσωπικότητες να συνδράμουν, υποβάλλουμε πάλι προτάσεις για το μουσείο.

Οι προτάσεις είναι συγκεκριμένες.

 Να διαμορφωθεί κατάλληλα η είσοδος, τοποθετώντας εμφανέστερη επιγραφή και κατάλληλη πόρτα: πρόκειται για μικρό ναζιστικό στρατόπεδο. Αντί της ασαφούς ονομασίας «Χώρος Ιστορικής Μνήμης 1941-1944», να ονομασθούν «Ναζιστικές Φυλακές Κομαντατούρ».

 Να αναρτηθούν στους τοίχους, καθώς κατεβαίνουμε στα υπόγεια, φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου με τα σκελετωμένα παιδιά της Κατοχής και φωτογραφίες από την Αντίσταση των Κώστα Μπαλάφα, Σπύρου Μελετζή.

 Να καλυφθούν, με ψευδότοιχο, το άνοιγμα και η σκάλα που οδηγούν δίπλα στον κινηματογράφο «Αστυ», ώστε να μη διασπώνται ο χώρος και η προσήλωση των επισκεπτών-προσκυνητών. Να ανεγερθούν πάλι τα (1×1,50;) κελιά της απομόνωσης στον α’ όροφο, που γκρέμισαν, αλλά φαίνονται τα ίχνη.

 Τα ανοίκιαστα παράλληλα υπόγεια, στη δεξιά πλευρά του κτιρίου, να μετατραπούν σε μουσειακό χώρο εκθέσεως φωτογραφιών, αντικειμένων της Αντίστασης κ.λπ.

 Τα υπόγεια-φυλακές με τα παράλληλα υπόγεια συγκοινωνούν απ’ την «πλάτη» του «Αστυ». Να χρησιμοποιείται το «Αστυ», μέχρι τις 4 μ.μ., για προβολή ντοκιμαντέρ κ.λπ.

 Να δημιουργηθεί πλήρης βιβλιοθήκη για την Αντίσταση και τον Πόλεμο. Να ανεγερθεί ηρώο κοντά στην είσοδο. Να τοποθετηθούν κατευθυντήριες πινακίδες στην πόλη και ειδικά κοντά στις φυλακές και στο Μετρό (Πανεπιστήμιο), αφού δεν το ένωσαν με τις φυλακές. Να συμπεριλαμβάνεται στους τουριστικούς και ιστορικούς οδηγούς Αθηνών.

 Να λειτουργεί με διευρυμένο ωράριο, καθημερινώς, όπως τα Νταχάου, Αουσβιτς κ.λπ., που δέχονται εκατομμύρια προσκυνητών. Να αφαιρεθούν από τον προθάλαμο φωτογραφίες με την προπολεμική διοίκηση της ασφαλιστικής (!).

 Να αξιοποιηθούν κοινοτικά προγράμματα για ανάδειξη ιστορικών χώρων.

Μόνο όποιος διαβάσει τα συγκλονιστικά συνθήματα των φυλακισμένων στους τοίχους και δει την τεράστια, φρικιαστική, χιτλερική σημαία της Κομαντατούρ που εκτίθεται με πολύ χειρότερο τρόπο από πριν, θα καταλάβει τι σημαίνει ναζισμός, αλλά και την παιδαγωγική αξία του μουσείου. Το κόστος είναι ελάχιστο. Η Αθήνα, η πόλη-σύμβολο του παγκόσμιου πολιτισμού, που θρήνησε 300.000 άμαχους νεκρούς απ’ την πείνα και δεινοπάθησε από Γερμανούς και Ιταλούς, δικαιούται Μουσείο Εθνικής Αντιναζιστικής Αντίστασης.

Για δεύτερη φορά, μέσω της σχολής σεμιναρίων «Ανοιχτή Τέχνη», διοργανώνουμε διαδικτυακή εκστρατεία με το avaaz, για την ίδρυση μουσείου. Παρακαλούμε να τη στηρίξετε υπογράφοντας το σχετικό αίτημα. Αλλά είναι ώρα να τιμήσει την Ιστορία μας και τους αγωνιστές ’40-’44 η πολιτεία.

*Συγραφέας, συντονιστής της σχολής σεμιναρίων «Ανοιχτή Τέχνη»

Πηγή: http://www.efsyn.gr


λέξεις κλειδιά:

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

κατηγορίες