Οπωσδήποτε δεν ανήκω σε αυτούς που εξεπλάγησαν από την αποκάλυψη ότι η Χ.Α. είναι εγκληματική οργάνωση. Το ότι κάποια μέλη της είναι επίδοξοι ή πραγματικοί δολοφόνοι το είχα διαπιστώσει «ιδίοις όμμασι» κατά τη δολοφονική τους επίθεση στον τότε μεταπτυχιακό φοιτητή Κ. Διαλυνά, τον Οκτώβρη του 2007. Αυτή η εμπλοκή σίγουρα δεν με «χρίζει» ειδική στο να αναλύσω το φαινόμενο της Χ.Α. Αυτό το έχουν κάνει πολλοί καταλληλότεροι από εμένα. Λόγω, όμως, και του προσωπικού ενδιαφέροντος παρακολούθησα στενά, αν μη τι άλλο, την εξέλιξη του φαινομένου και την εξέλιξη των αντιδράσεων των γύρω μου. Και δυστυχώς δεν ήταν λίγοι οι γνωστοί μου που χρειάστηκε να δολοφονηθεί ο Π. Φύσσας για να καταλάβουν «πού έμπλεξα».

Αυτό που θέλω κυρίως είναι να μεταφέρω την εμπειρία μου από την Έκτη Δημοτική Κοινότητα όπου κατοικώ, (σε ένα διατηρητέο σπίτι του ’30) γιατί πιστεύω ότι η νέα δημοτική αρχή έχει πολλά να κερδίσει «εκμεταλλευόμενη» την εμπειρία των κινημάτων πόλης. Στην Έκτη Δημοτική Κοινότητα λειτουργούν πολλές κινήσεις που όλες πιστεύω ότι δουλεύουν με σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Φυσικά οι τρόποι που αυτό επιδιώκεται, αλλά και η εκτίμηση για τις αιτίες που προκάλεσαν την υποβάθμιση, διαφέρουν. Ωστόσο η ύπαρξη πολλών κινήσεων των οποίων τα μέλη συνδέονται πια και φιλικά μεταξύ τους και μπορούν να συνεννοούνται και να συνεργάζονται -κάτι σαν τις παλιές παρέες της γειτονιάς- αποβαίνει θετική για όλους. Και ευχής έργον θα ήταν η νέα δημοτική αρχή να μπορέσει να συνθέσει δημιουργικά τις απόψεις τους.

Θέλω επίσης να αναφερθώ στο πώς «είδε» και αντιμετώπισε η Κίνησή Κατοίκων Έκτης Δημοτικής Κοινότητας το φασιστικό φαινόμενο και τη δράση της Χ.Α. Εντάχθηκα στην Κίνηση το 2008 συμμετέχοντας στις αντιδράσεις που προκάλεσε το κόψιμο των δένδρων στο παρκάκι Κύπρου και Πατησίων από τον τότε δήμαρχο Ν. Κακλαμάνη. Στις συνελεύσεις της Κίνησης, η καθημερινή τριβή με τη γειτονιά, μας έκανε σαφές ότι δεν έπρεπε να υποτιμήσουμε τον φασιστικό κίνδυνο, κάτι που συνέβη εν γένει με την Αριστερά, η οποία καθυστέρησε να καταλάβει τους μηχανισμούς λειτουργίας της Χ.Α., αλλά και την ανταπόκριση που έβρισκε στους κατοίκους. Άφησε έτσι πολύ ελεύθερο χώρο και χρόνο στην εγκληματική αυτή οργάνωση να αναπτυχθεί και να «πείσει» αρκετό κόσμο ότι υπεύθυνοι για την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους ήταν οι μετανάστες και ότι ο μόνος τρόπος για τη βελτίωση της ζωής τους ήταν η απομάκρυνσα των μεταναστών.

Ζώντας στην περιοχή δεν κάναμε το λάθος να υποτιμήσουμε τα προβλήματα που δημιουργούσε στους κατοίκους της Έκτης Δημοτικής Κοινότητας η υπερβολική συσσώρευση μεταναστών – κυρίως στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Κατανοήσαμε όμως, ότι την ευθύνη γι’ αυτή τη συσσώρευση δεν την είχαν οι μετανάστες, αλλά το γεγονός ότι η περιοχή, με την ανοχή της πολιτείας, είχε μετατραπεί σε στέκι προσφοράς φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας. Δεν κάναμε επίσης το λάθος να αποδίδουμε με ευκολία τον χαρακτηρισμό του «ρατσιστή» σε όσους διαμαρτύρονταν για την αύξηση της εγκληματικότητας ή για την υποβάθμιση της καθημερινότητάς τους.

Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να πολεμήσουμε τον ρατσισμό και τον φασισμό μέσα από τον πολιτισμό και την αλληλεγγύη. Μεγάλο βάρος δίνουμε στη συνεργασία με τα σχολεία και την οργάνωση εκδηλώσεων με αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό περιεχόμενο. Σημαντική είναι και η προσπάθεια μας να αναδείξουμε τις ομορφιές της περιοχής μας -που είναι πολλές. Στο μυαλό των μελών της Κίνησης μας είναι το πώς θα εκμεταλλευτούμε τον πλούτο που μας προσφέρει η ποικιλομορφία που υπάρχει στους κατοίκους και το πώς θα παλέψουμε όλοι μαζί αρμονικά για να ζούμε καλύτερα. Σε αυτή την προσπάθεια μας καλέσαμε και τους μετανάστες και αρκετοί ανταποκρίθηκαν και έγιναν μέλη της Κίνησής μας.

Το αίσθημα συντροφικότητας και αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη μας, για την ύπαρξη του οποίου προσωπικά είχα την ευκαιρία να βεβαιωθώ έμπρακτα τις προηγούμενες μέρες, θεωρώ ότι ήδη έχει αποδώσει καρπούς. Βέβαια από μόνοι μας δεν έχουμε πολλές δυνατότητες, από την στιγμή μάλιστα που τα κυκλώματα πορνείας και ναρκωτικών συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητα στην περιοχή μας και τα τάγματα εφόδου της Χ.Α., καθώς και οι οπαδοί τους τρομοκρατούν μεγάλο μέρος των κατοίκων. Έχοντας την τύχη να κατοικώ στην πλατεία Αμερικής μπορώ να ελπίζω ότι υπάρχει λύση και αυτή θα έλθει από μια διαφορετική ματιά στα προβλήματα της πόλης. Η Ανοικτή Πόλη την έχει αυτήν την ματιά, γι’ αυτό αποδέχτηκα την πρόταση της Κίνησής μου να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο και πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να τα πάμε καλά στις προσεχείς εκλογές.

 

Μαίρη Βαβαγιάννη – Μαυρή είναι πανεπιστημιακός, μέλος της Κίνησης Κατοίκων 6ης Δημοτικής Κοινότητας, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την Ανοικτή Πόλη