Η ιστορία ξεκινάει με την εισβολή μπάτσων σε έναν καταυλισμό ρομά στα Φάρσαλα. Έρευνα για ναρκωτικά «στα πλαίσια της νομιμότητας» το αποκαλούν αυτοί, πογκρόμ το αποκαλούμε εμείς. Εκεί, σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή εντοπίστηκε ένα ξανθό κοριτσάκι και δημιουργήθηκε η υποψία λόγω των ρατσιστικών στερεοτύπων, ότι το κοριτσάκι έχει πέσει θύμα απαγωγής. Λες και δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να είναι κανείς μελαχροινός και να έχει ξανθό παιδί…
Κι από τότε, λόγω του ρατσισμού των ελληνικών αρχών, αρχίζει η περιπέτεια της Μαρίας, την οποία ουσιαστικά πήραν από την οικογένεια που τη φρόντιζε, αλλά, παράλληλα, και το ρατσιστικό παραλήρημα των ΜΜΕ, και των διεθνών, αλλά και των ελληνικών, τα οποία ξεπέρασαν κάθε όριο. Το πιο εντυπωσιακό, κατά τη γνώμη μου, είναι ο τίτλος του ΣΚΑΙ όταν διαπιστώθηκε ότι το κοριτσάκι δεν είναι παιδί της οικογένειας, με την οποία ζούσε: «Η Μαρία δεν έχει τσιγγάνικο DNA». Ειρωνεία διπλή, αφού, ναι μεν το κοριτσάκι δεν ήταν δικό τους παιδί, αλλά κι η πραγματική του μητέρα αποδείχτηκε κι αυτή ρομά. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πριν καν διαλευκανθεί η υπόθεση τα ΜΜΕ είχαν βγάλει την ετυμηγορία: «Οι κακοί γύφτοι άρπαξαν το παιδί» και «κυκλώματα τσιγγάνων εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά». Έβγαλαν, μάλιστα, στη δημοσιότητα κι ένα video στο οποίο φαινόταν η Μαρία να χορεύει μαζί με τους θετούς της γονείς, λέγοντας «Η μικρή Μαρία χορεύει με τους τσιγγάνους», λες κι είναι έγκλημα να πεις σε ένα κοριτσάκι να χορέψει.
Αυτό στην πολιτική το λένε αλλαγή ατζέντας. Ενώ, λοιπόν, το κυρίαρχο θέμα στην κοινωνία ήταν η απεργία των Πανεπιστημιακών και το πώς προσπαθεί να τους την σπάσει η κυβέρνηση, από τη μία στιγμή στην άλλη τα ΜΜΕ «ανακάλυψαν» τους κακούς ρομά, που κλέβουν παιδιά. Κι όλη η κοινωνία βρέθηκε να συζητά το πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι η παραβατικότητα των ρομά, ενώ ακολούθησαν κι άλλα πογκρόμ εις βάρος άλλων καταυλισμών ρομά σε όλη τη χώρα. Στο γεγονός αυτό συνέβαλε κι η εγκληματική συμπεριφορά του εισαγγελέα και του ανακριτή, οι οποίοι προφυλάκισαν τους θετούς, ας τους πούμε έτσι, γονείς, κατηγορώντας τους για αρπαγή, χωρίς κανένα στοιχείο.
Και θα ανοίξω στο σημείο αυτό μια παρένθεση, γιατί νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Κάποιοι σύντροφοι μερικές φορές μιλάνε για εκφασισμό της κοινωνίας. Και ρίχνουν το φταίξιμο στους απλούς ανθρώπους που «έχουν γίνει ρατσιστές». Τους διαφεύγει, όμως, το πώς έγιναν όλοι αυτοί ρατσιστές. Κι η περίπτωση της Μαρίας, μας δίνει την ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε πώς διαμορφώθηκε όλα αυτά τα χρόνια η ρατσιστική άποψη από τα ΜΜΕ, ξεκινώντας από αυτό που είχε πει ο Λοβέρδος για τους μετανάστες, απεργούς πείνας της Υπατίας – ότι οι μετανάστες είναι υγειονομικές βόμβες – και φτάνοντας σε αυτό που είπε ο Σαμαράς την προηγούμενη εβδομάδα – ότι οι άνεργοι έλληνες είναι όσοι είναι κι οι παράνομοι μετανάστες.
Aς ξαναγυρίσουμε, όμως, στο θέμα της Μαρίας. Η Μαρία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο «Χαμόγελο του Παιδιού», σε ένα ίδρυμα ουσιαστικά, στο οποίο κανείς δεν μιλάει τη μοναδική γλώσσα την οποία εκείνη γνωρίζει, δηλαδή τα ρομανί. Μέσα σε αυτό το ίδρυμα βρίσκονται εκατοντάδες παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν δοθεί για υιοθεσία. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή κάποιοι εκμεταλλεύονται την ύπαρξη τους για να εξασφαλίζουν παχυλές επιχορηγήσεις;
Aς θυμηθούμε άλλη μία περίπτωση στην οποία το «Χαμόγελο του Παιδιού» συμμετείχε στο ρατσιστικό παραλήρημα εναντίον ρομά. Πρόκειται για την περίπτωση του Αμέτ και του Αϊχάν ηλικίας 8 και 6 ετών αντίστοιχα, τα οποία εξαφανίστηκαν από την Ορεστιάδα το Μάιο του 2008. Όταν η μητέρα τους πήγε στην αστυνομία για να δηλώσει την εξαφάνιση, αντιμετωπίστηκε με προκατάληψη. Η αστυνομία ισχυρίστηκε ότι ομολόγησε ότι πούλησε τα παιδιά της. Ο πατέρας της οικογένειας κρίθηκε προφυλακιστέος, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. ανακάλυψε και συνεργούς στην πώληση των παιδιών. Οι έρευνες στράφηκαν σε εντελώς λάθος κατεύθυνση και αρκετές μέρες αργότερα τα παιδιά εντοπίστηκαν νεκρά σε μπλοκαρισμένο ασανσέρ ακατοίκητης πολυκατοικίας, σε απόσταση 100 μέτρων από το αστυνομικό τμήμα Ορεστιάδας και 40 μέτρων από την κεντρική πλατεία. Όμως, είχαν ήδη φροντίσει να κυκλοφορήσει εμετική φωτογραφία των παιδιών πάνω στην οποία έγραφε ότι πουλήθηκαν από τους γονείς τους.
Στην Ελλάδα η νομοθεσία για νόμιμη υιοθεσία είναι ανεπαρκής. Γι’αυτό και πολλά ζευγάρια καταφεύγουν στην παράνομη υιοθεσία, η οποία είναι, τελικά, αποτέλεσμα κοινωνικής ανάγκης. Κάποιοι πρότειναν να δοθεί στη μικρή Μαρία η ελληνική ιθαγένεια για να μπορέσει να επιστρέψει στους «θετούς» γονείς της και να συνεχίσουν και αυτή και τα «θετά» της αδέλφια – των οποίων τώρα οι γονείς είναι στη φυλακή και αγνοείται η τύχη τους – τη ζωή τους. Βέβαια, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να νομιμοποιηθεί η υιοθεσία, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, αφού δεν έχει ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο.
Κλείνουμε με μια σύγκριση. Στη Γαλλία, όταν απελάθηκε μία οικογένεια ρομά, μετά την αντίδραση των συμμαθητών του παιδιού, ο Ολάντ δήλωσε ότι επιθυμεί να επιστρέψει μόνο το παιδί. Ο αρχηγός ενός κράτους πρότεινε να πάρει ένα παιδί από την οικογένεια του. Τι το κοινό έχουν οι δύο υποθέσεις; Ότι και στη Γαλλία και στην Ελλάδα, οι ρομά είναι οι επόμενοι αποδιοπομπαίοι τράγοι μετά τους μετανάστες. Οι μειονότητες χτυπιούνται παντού. Άλλη μια απόδειξη ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στρώνουν το δρόμο στο φασισμό.
της Έλενας Παπαγεωργίου
Πηγές: συνέντευξη Παναγιώτη Δημητρά στο ρ/σ στο Κόκκινο
http://omniatv.com/blog/3693-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%C2%AB%CF%87%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82
http://www.kar.org.gr/?p=30849
πρόσφατα σχόλια