Πώς μπόρεσε να κερδίσει αυτό το τέρας;

trumphillary

Η ερμηνεία και οι εκτιμήσεις του εκλογικού αποτελέσματος στις ΗΠΑ θα απασχολήσουν σίγουρα για αρκετό διάστημα και θα επανέλθουμε και εμείς, είτε με δική μας αρθρογραφία, είτε με αναδημοσιεύσεις-μεταφράσεις, είτε με συνεντεύξεις. Καθώς είναι ακόμα νωρίς για πλήρη συμπεράσματα, «δίνουμε το λόγο» στους συντρόφους από τις ΗΠΑ, και δημοσιεύουμε το κεντρικό άρθρο του socialistworκer.org που καταθέτει κάποιες πρώτες εκτιμήσεις.

Μια ατε­λεί­ω­τη άθλια προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία μόλις τέ­λειω­σε, με το πιο άθλιο απο­τέ­λε­σμα που θα μπο­ρού­σε κα­νείς να φα­ντα­στεί.

Αρ­κε­τοί ανα­γνώ­στες του Socialist Worker που έχουν μικρά παι­διά σχο­λί­α­ζαν αργά χθες τη νύχτα στα κοι­νω­νι­κά δί­κτυα ότι έβα­λαν τα παι­διά τους για ύπνο βε­βαιώ­νο­ντάς τα ότι δεν θα κέρ­δι­ζε το τέρας –και ότι έτρε­μαν να τους εξη­γή­σουν πως συ­νέ­βη «αυτό». Κα­τα­λα­βαί­νου­με όλοι πως νιώ­θουν.

Η νίκη του Ντό­ναλντ Τραμπ εκ­θέ­τει πόσο δια­λυ­μέ­νο έχει γίνει το αμε­ρι­κα­νι­κό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα μετά από δε­κα­ε­τί­ες δι­κομ­μα­τι­κής ολι­γαρ­χι­κής εξου­σί­ας. Πρό­κει­ται για έναν άν­θρω­πο με δε­σμούς με την ρα­τσι­στι­κή ακρο­δε­ξιά, ένας πα­θο­λο­γι­κά νάρ­κισ­σο που μπήκε στην προ­ε­δρι­κή κούρ­σα με σκοπό να δώσει ώθηση στην μι­ντια­κή ει­κό­να του, έναν άν­θρω­πο που προ­κα­λεί φόβο και αηδία όχι μόνο σε εκα­τομ­μύ­ρια ερ­γα­ζό­με­νους, αλλά ακόμα και στην πλειο­ψη­φία της Αμε­ρι­κα­νι­κής άρ­χου­σας τάξης.

Πα­ρό­λα αυτά κέρ­δι­σε τις εκλο­γές για την προ­ε­δρία των ΗΠΑ. Εντυ­πω­σια­κό δείγ­μα της «σπου­δαιό­τε­ρης δη­μο­κρα­τί­ας στον κόσμο».

Θα χρεια­στούν μέρες, ακόμα και βδο­μά­δες, για να επε­ξερ­γα­στού­με πλή­ρως τις επι­πτώ­σεις που θα έχει η εκλο­γή του Ντό­ναλντ Τραμπ. Κα­νείς δεν πε­ρί­με­νε ο Τραμπ να κερ­δί­σει το χρί­σμα των Ρε­που­μπλι­κά­νων, και το ίδιο ισχύ­ει για την προ­ε­δρία. Σί­γου­ρα η νίκη του θα ανα­στα­τώ­σει την πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση στις ΗΠΑ και διε­θνώς με τρό­πους που δεν μπο­ρού­με να προ­βλέ­ψου­με.

Θα υπάρ­ξει πολύ συ­ζή­τη­ση τις ερ­χό­με­νες εβδο­μά­δες για το ότι οι εκλο­γές απο­δει­κνύ­ουν ότι οι ΗΠΑ είναι ανε­πα­νόρ­θω­τα δε­ξιές και κα­θυ­στε­ρη­μέ­νες. Η νίκη του Τραμπ σί­γου­ρα στη­ρί­χθη­κε σε ένα βαθμό στον εθνι­κι­σμό, την αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή ρη­το­ρι­κή και την ισλα­μο­φο­βία. Η ακρο­δε­ξία ενι­σχύ­θη­κε από την προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία του Τραμπ, και η Αρι­στε­ρά θα πρέ­πει να βρει τους τρό­πους να την αντι­με­τω­πί­σει.

Αλλά για να πε­τύ­χου­με μπρο­στά σε αυτήν την πρό­κλη­ση και να χτί­σου­με μια ισχυ­ρό­τε­ρη Αρι­στε­ρά, χρειά­ζε­ται να έχου­με μια σχε­τι­κή κα­θα­ρό­τη­τα για το τι οδή­γη­σε σε αυτό το τρο­μα­κτι­κό απο­τέ­λε­σμα. Το Socialist Worker θα προ­σπα­θή­σει να κα­τα­πια­στεί με αυτά τα ζη­τή­μα­τα σε όλο το βάθος που απαι­τεί­ται τις ερ­χό­με­νες μέρες –αλλά κά­ποια αρ­χι­κά συ­μπε­ρά­σμα­τα είναι σαφή.

Έχο­ντας εγκα­τα­λεί­ψει ακόμα και την ρη­το­ρι­κή που θα ενέ­πνεε την πιο προ­ο­δευ­τι­κή βάση του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος, για να διεκ­δι­κή­σει τις ψή­φους των με­τριο­πα­θών και ακόμα και των αμε­τα­νό­η­τα συ­ντη­ρη­τι­κών, η Κλί­ντον άφησε ελεύ­θε­ρο το πεδίο στον Τραμπ να ισχυ­ρί­ζε­ται ότι το αντι­δρα­στι­κό του πρό­γραμ­μα θα επω­φε­λή­σει την πλειο­ψη­φία των αν­θρώ­πων που έχουν δει το βιο­τι­κό τους επί­πε­δο να επι­δει­νώ­νε­ται ακόμα και στην πε­ρί­ο­δο της «ανά­καμ­ψης» μετά τη Με­γά­λη Ύφεση.

Η φι­λε­λεύ­θε­ρη βάση του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος στή­ρι­ξε την Κλί­ντον. Σύμ­φω­να με έξιτ πολς, κέρ­δι­σε το 88% της ψήφου των μαύ­ρων και το 65% των ισπα­νό­φω­νων. Ήταν οι «διεκ­δι­κού­με­νοι» ψη­φο­φό­ροι στους οποί­ους απευ­θυ­νό­ταν η Κλί­ντον αυτοί που επέ­λε­ξαν τον Τραμπ.

Ο Τραμπ τε­λι­κά μπο­ρεί να χάσει την πλειο­ψη­φία των ψη­φο­φό­ρων (ΣτΜ: Όπως όλα δεί­χνουν τε­λι­κά πράγ­μα­τι σε από­λυ­τους αριθ­μούς ψη­φο­φό­ρων, ο Τραμπ έρ­χε­ται δεύ­τε­ρος): Η νίκη του δια­σφα­λί­στη­κε από το αντι­δη­μο­κρα­τι­κό Κο­λέ­γιο των Εκλε­κτό­ρων, κα­το­χυ­ρω­μέ­νο στο Σύ­νταγ­μα μετά από απαί­τη­ση των δου­λο­κτη­τών, το οποίο δίνει δυ­σα­νά­λο­γα με­γά­λη δύ­να­μη σε πα­ρα­δο­σια­κά συ­ντη­ρη­τι­κές, αγρο­τι­κές Πο­λι­τεί­ες.

Πα­ρό­λα αυτά, και με όλα όσα ξέ­ρου­με για αυτόν μετά από αυτήν την προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία, πώς μπο­ρεί τόσοι άν­θρω­ποι να ψή­φι­σαν τον Τραμπ;

Οι υπο­σχέ­σεις του να υπε­ρα­σπι­στεί τον «απλό άν­θρω­πο» είναι ωμά ψέ­μα­τα για να κα­μου­φλά­ρει ένα πρό­γραμ­μα που θα βοη­θή­σει το 1% με γι­γά­ντιες φο­ρο­α­παλ­λα­γές και άλλα πα­ρό­μοια μέτρα. Αλλά η υπό­σχε­ση της Κλί­ντον να δια­τη­ρή­σει τη συ­νέ­χεια ενός ανυ­πό­φο­ρου στά­τους κβο δεν ακου­γό­ταν ως πραγ­μα­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή για τον κόσμο που έχει εξα­ντλη­θεί και εξορ­γι­στεί από την υπάρ­χου­σα κα­τά­στα­ση.

Η αρι­στε­ρό­στρο­φη κα­μπά­νια του Μπέρ­νι Σά­ντερς για το χρί­σμα των Δη­μο­κρα­τι­κών πα­ρα­λί­γο να κάνει τη ζημιά στην Κλί­ντον, καθώς απευ­θυ­νό­ταν στους ερ­γα­ζό­με­νους με την έκ­κλη­ση να αμ­φι­σβη­τή­σουν αυτό που απο­κα­λού­σε «τάξη των δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χων». Η Κλί­ντον, που έχει πε­ρά­σει όλη την πο­λι­τι­κή της κα­ριέ­ρα δια­πλε­κό­με­νη με αυτήν την τάξη, κα­τά­φε­ρε να θάψει το μή­νυ­μα του Σά­ντερς –και αυτός αντί να συ­νε­χί­σει την «πο­λι­τι­κή του επα­νά­στα­ση», εγκα­τέ­λει­ψε την αντι­πο­λι­τευ­τι­κή του στάση για να αγω­νι­στεί να κερ­δί­σει υπο­στή­ρι­ξη η Κλί­ντον.

Η Κλί­ντον και ο Σά­ντερς όπως και το υπό­λοι­πο πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων κά­ποιων Ρε­που­μπλι­κά­νων, έκα­ναν κρι­τι­κή στις εξορ­γι­στι­κές ασχή­μιες που έλεγε ο Τραμπ. Αλλά καθώς δεν κα­τα­νό­η­σαν ποτέ τις πραγ­μα­τι­κές δυ­σφο­ρί­ες για την οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση γύρω από τις οποί­ες έχτι­σε την εκ­στρα­τεία του, άφη­σαν ανοι­χτό το πεδίο στον Τραμπ να στρέ­ψει την δί­καιη οργή προς την κα­τεύ­θυν­ση της ανα­ζή­τη­σης απο­διο­πο­μπαί­ων τρά­γων και την ανα­κί­νη­ση φόβου.

Ακόμα και τις φορές που η Κλί­ντον απά­ντη­σε στο ρα­τσι­σμό, το μι­σο­γυ­νι­σμό, την αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή ρη­το­ρι­κή και την Ισλα­μο­φο­βία του Τραμπ, ήταν κού­φια λόγια. Ως η προ­σω­πο­ποί­η­ση του σκλη­ρού πυ­ρή­να του πο­λι­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου της Ουά­σινγ­κτον, η Κλί­ντον έχει ευ­θύ­νες –συχνά άμε­σες- για την πο­λι­τι­κή που φυ­λα­κί­ζει μα­ζι­κά αφρο­α­με­ρι­κά­νους, απε­λαύ­νει μα­ζι­κά με­τα­νά­στες και διε­ξά­γει ατε­λεί­ω­τους πο­λέ­μους στο Αφ­γα­νι­στάν και το Ιράκ, που έχουν τρο­φο­δο­τή­σει την αντι-αρα­βι­κή και αντι-μου­σουλ­μα­νι­κή μι­σαλ­λο­δο­ξία.

Ο ρα­τσι­σμός ήταν κε­ντρι­κό θέμα της εκ­στρα­τεί­ας του Τραμπ από την πρώτη του ομι­λία όπου ανα­κοί­νω­σε την υπο­ψη­φιό­τη­τά του, όταν απο­κά­λε­σε τους Με­ξι­κά­νους με­τα­νά­στες βια­στές. Αλλά ενώ οι ανοι­χτά μι­σαλ­λό­δο­ξοι της λε­γό­με­νης σκλη­ρής Δε­ξιάς απο­τε­λού­σαν ένα αξιο­ση­μεί­ω­το τμήμα των υπο­στη­ρι­κτών του Τραμπ, ο ρα­τσι­σμός από μόνος του δεν αρκεί για να εξη­γή­σει γιατί Πο­λι­τεί­ες και Κο­μη­τεί­ες που ψή­φι­σαν τον Μπα­ράκ Ομπά­μα και το 2008 και το 2012 εγκα­τέ­λει­ψαν τους Δη­μο­κρα­τι­κούς αυτήν τη φορά.

Κά­ποιοι από αυ­τούς τους ψη­φο­φό­ρους ήταν σε Πο­λι­τεί­ες που ανα­με­νό­ταν ότι θα κερ­δί­σει η Χί­λα­ρι Κλί­ντον, όπως η Πεν­συλ­βά­νια και το Ου­ϊ­σκόν­σιν, όπου ο Τραμπ κέρ­δι­σε έδα­φος με τον ισχυ­ρι­σμό του ότι οι αμε­ρι­κά­νοι ερ­γά­τες χά­νουν τις δου­λειές τους εξαι­τί­ας των συμ­φω­νιών ελεύ­θε­ρου εμπο­ρί­ου και της αυ­ξα­νό­με­νης με­τα­νά­στευ­σης. Ήταν άλλο ένα γκρο­τέ­σκο ψέμα. Αλλά η Χί­λα­ρι Κλί­ντον δεν ήθελε με τί­πο­τα να συ­ζη­τή­σει για την αλή­θεια –ότι οι αυ­ξα­νό­με­νες οι­κο­νο­μι­κές δυ­σκο­λί­ες οφεί­λο­νται στην αυ­ξα­νό­με­νη ανι­σό­τη­τα που επω­φε­λεί το 1%.

Η απί­θα­νη ει­ρω­νεία του απο­τε­λέ­σμα­τος είναι ότι η Χί­λα­ρι Κλί­ντον και το κα­τε­στη­μέ­νο των Δη­μο­κρα­τι­κών εκτι­μού­σαν ότι ο Τραμπ θα ήταν ο ιδα­νι­κός αντί­πα­λος. Έλε­γαν στους εαυ­τούς τους πως είναι ένας πα­λιά­τσος και είναι πολύ ακραί­ος. Το μόνο που θα χρεια­ζό­ταν να κάνει η Κλί­ντον για να νι­κή­σει τον Τραμπ είναι να «φαί­νε­ται ικανή πρό­ε­δρος» και να το­νί­ζει την «ετοι­μό­τη­τα» και την «εμπει­ρία» της.

Αλλά οι εγκέ­φα­λοι του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος δεν κα­τά­λα­βαν τι συ­νέ­βη κατά την 8ετία της προ­ε­δρί­ας Ομπά­μα, όπου απά­ντη­σαν στην Με­γά­λη Ύφεση ξε­λα­σπώ­νο­ντας με χρήμα τους τρα­πε­ζί­τες ενώ ενί­σχυ­σαν ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο την προ­σή­λω­σή τους στον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, τις πε­ρι­κο­πές και τη λι­τό­τη­τα που ισο­σκέ­λι­ζε τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό στις πλά­τες των ερ­γα­τών.

Το βιο­τι­κό επί­πε­δο πολ­λών εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων στις ΗΠΑ έχει επι­δει­νω­θεί ή έχει μεί­νει κα­θη­λω­μέ­νο χα­μη­λά. Οπότε, όταν ο Τραμπ κα­τήγ­γει­λε την απώ­λεια κα­λο­πλη­ρω­μέ­νων θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας και κα­τη­γο­ρού­σε την Κλί­ντον και το Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα ότι «πέ­τα­ξαν τους αν­θρώ­πους στα σκυ­λιά», ένα τμήμα του πλη­θυ­σμού πί­στε­ψε –λαν­θα­σμέ­να, αλλά εξη­γή­σι­μα από το αί­σθη­μα απελ­πι­σί­ας- ότι βρέ­θη­κε κά­ποιος που κα­τα­λα­βαί­νει τα προ­βλή­μα­τά του.

Εν τω με­τα­ξύ, η απά­ντη­ση της Κλί­ντον στην υπό­σχε­ση του Τραμπ να ξα­να­κά­νει σπου­δαία την Αμε­ρι­κή ήταν: «Μα συ­γνώ­μη, η Αμε­ρι­κή είναι ήδη σπου­δαία».

Όταν ήρθε η ώρα να ψη­φί­σουν, αρ­κε­τοί άν­θρω­ποι στις σω­στές Πο­λι­τεί­ες έτει­ναν να δια­φω­νή­σουν με τον ισχυ­ρι­σμό. Απο­φά­σι­σαν να τι­μω­ρή­σουν την πο­λι­τι­κό του κα­τε­στη­μέ­νου υπέρ του «εκτός πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος» υπο­ψη­φί­ου.

Η κυ­ρί­αρ­χη ανά­λυ­ση στα ΜΜΕ σο­κα­ρί­στη­κε από το απο­τέ­λε­σμα οπότε θα αρ­χί­σει ένα κυ­νή­γι εύ­κο­λων απα­ντή­σε­ων για να εξη­γη­θούν οι Εκλο­γές του 2016: ένας ου­σια­στι­κά συ­ντη­ρη­τι­κός πλη­θυ­σμός. Ο αδιόρ­θω­τος ρα­τσι­σμός όλων των λευ­κών ερ­γα­τών. Ακόμα και ο ρόλος της Ζιλ Στάιν των Πρα­σί­νων, της οποί­ας το «έγκλη­μα» ήταν να επι­μεί­νει σωστά ότι το με­γα­λύ­τε­ρο κακό δεν μπο­ρεί να εμπο­δι­στεί υπο­στη­ρί­ζο­ντας το μι­κρό­τε­ρο κακό.

Δεν πρέ­πει να απο­δε­χτού­με αυτές τις απλοϊ­κές απα­ντή­σεις. Μια από τις πρώ­τες προ­κλή­σεις που θα αντι­με­τω­πί­σει η Αρι­στε­ρά είναι να εξη­γή­σει τι συ­νέ­βη, σε όλη του την πο­λυ­πλο­κό­τη­τα. Αλλά υπάρ­χουν πολ­λές ακόμα προ­κλή­σεις μπρο­στά μας.

Όπως προει­δο­ποιού­σε η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά, σε απά­ντη­ση στις εκ­κλή­σεις των φι­λε­λεύ­θε­ρων για με­τριο­πά­θεια, η σκλη­ρή Δεξιά απέ­κτη­σε αυ­το­πε­ποί­θη­ση από τον «τρα­μπι­σμό» και πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στεί. Αλλά δεν μπο­ρού­με να αφή­σου­με τους αν­θρώ­πους που έχουν τη με­γα­λύ­τε­ρη ευ­θύ­νη για το ση­με­ρι­νό χάλι να κου­νά­νε το δά­χτυ­λο στους πιο αντι­δρα­στι­κούς μι­σαλ­λό­δο­ξους. Η Χί­λα­ρι Κλί­ντον, ο Μπα­ράκ Ομπά­μα, το Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα πρέ­πει να εξη­γή­σουν γιατί δεν είχαν καμία απο­λύ­τως απά­ντη­ση στη μι­σαλ­λο­δο­ξία του Τραμπ.

Έχου­με πολύ δου­λειά μπρο­στά μας, ξε­κι­νώ­ντας από σή­με­ρα, για να χτί­σου­με μια πραγ­μα­τι­κή αρι­στε­ρή εναλ­λα­κτι­κή που θα ανα­γνω­ρί­ζει την δυ­στυ­χία και τα βά­σα­να τόσων αν­θρώ­πων. Που θα αντι­με­τω­πί­ζει αυτές τις συν­θή­κες πο­λι­τι­κά και πρα­κτι­κά. Που θα χτί­σει μια ορ­γα­νω­μέ­νη δύ­να­μη ικανή να αντι­στρέ­ψει την κα­τά­στα­ση.

Πολ­λοί άν­θρω­ποι είναι ήδη τρο­μο­κρα­τη­μέ­νοι από τον Τραμπ και θα είναι απο­φα­σι­σμέ­νοι να δρά­σουν για να δεί­ξουν την ενα­ντί­ω­σή τους σε αυτόν. Ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ροι θα εξω­θη­θούν σε δράση από τις ανα­πό­φευ­κτες εξορ­γι­στι­κές ενέρ­γειες που θα κάνει μια αλα­ζο­νι­κή Δεξιά που υπερ­τι­μά τον εαυτό της και ξε­περ­νά τα όρια –αυτό είναι ένα μά­θη­μα που προ­κύ­πτει από όλες τις προη­γού­με­νες εκλο­γι­κές νίκες της Δε­ξιάς. Τε­λι­κά, του­λά­χι­στον κά­ποιοι από τους αν­θρώ­πους που ψή­φι­σαν τον Τραμπ θα φτά­σουν στη συ­νει­δη­το­ποί­η­ση ότι απε­χθά­νο­νται αυτό το οποίο εκ­φρά­ζει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα

Αλλά προς το παρόν, πρέ­πει να αρ­χί­σου­με να χτί­ζου­με αυτήν την αντί­στα­ση βή­μα-βή­μα. Το πρώτο βήμα είναι να κα­τα­λά­βου­με τα μα­θή­μα­τα και τις επι­πτώ­σεις αυτού του εκλο­γι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος και να αντι­με­τω­πί­σου­με σο­βα­ρά –και μετά προ­χω­ρά­με πα­ρα­κά­τω.

πηγή : rproject.gr


λέξεις κλειδιά:





Ενισχύστε το Κυριακάτικο!

κατηγορίες