του Dr Brian Tobin καθηγητή στe School of Law in NUUI Galway

Η διατύπωση για δημοψήφισμα σχετικά με την Ισότητα στο Γάμο δημοσιεύθηκε και ήδη οι πολέμιοι του ξεκίνησαν να εκφράζουν την αντίθεση τους στο να εφαρμοστεί θεσμική πρόνοια για κάτι τέτοιο, φέρνοντας ως επιχείρημα την “διαγωγή του παιδιού” μιας τέτοιας οικογένειας.

Αυτές οι ενστάσεις εύκολα ανατρέπονται από ένα σημαντικό όγκο αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με γονείς του ίδιου φύλου και σχετικά με ορθολογικές παρατηρήσεις για το τι μπορεί να καθορίσει ο σεξουαλικός προσανατολισμός  ενός ενήλικα στο παιδί του.  Αν και είναι ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι η ύπαρξη γονιών του ίδιου φύλου είναι κάτι επιβλαβές για ένα παιδί, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία έρευνα που να την στηρίζει. Πράγματι, μια αφθονία από έρευνες από το 1970 δείχνουν ότι είναι η οικογενειακή διαδικασία παρά η οικογενειακή δομή αυτό που παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός παιδιού. Η Australian Psychological Society συμπεραίνει ότι ανεξάρτητα από την οικογενειακή δομή, “τα παιδιά εξελίσσονται ομαλά σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου υπάρχει υψηλό επίπεδο συνεργασίας, εμπιστοσύνης, υποστήριξης, κατανόησης και φροντίδας, και όπου υπάρχει απουσία συγκρούσεων.” Η έρευνα υποστηρίζει ότι οι θετικές οικογενειακές διαδικασίες μπορούν να λειτουργήσουν τόσο στις οικογένειες δύο φύλων όσο και στις οικογένειες του ίδιου φύλου.

Μίμηση

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και στις οικογένειες γονέων του ίδιου φύλου με τις πιο καλές οικογενειακές διαδικασίες, οι πολέμιοι της ισότητας στο γάμο αντιτάσσουν το επιχείρημα ότι το παιδί πιθανότατα θα αναζητήσει να αναπαράγει τη συμπεριφορά των γονιών του και , άρα, ότι για τα παιδιά αυτών των οικογενειών θα υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να δημιουργήσουν ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Υπάρχουν μερικά στοιχεία που δείχνουν ότι τα παιδιά από οικογένειες με γονείς του ίδιου φύλου μπορεί να νιώθουν πιο άνετα στο να κάνουν μια ομοφυλοφιλική σχέση.

Αποδοχή

Άρα, όντως μπορεί να υπάρχει κάποια επιρροή στον σεξουαλικό προσανατολισμό (ωστόσο δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό να θεωρείται επιβλαβές σε μια ανεκτική Ιρλανδία του 21ου αιώνα).
Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα είναι ασήμαντο γιατί με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα όσον αφορά την επιρροή των γονιών διαφορετικού φύλου στα παιδιά τους!

Όσον αφορά στην “ανατροφή του παιδιού”, ίσως και να φταίει σε ένα βαθμό η έκθεση σε αρνητικά οικογενειακά πρότυπα ετερόφυλων οικογενειών που να οδηγούν ένα παιδί να τα απορρίψει. Στο κάτω κάτω, η συντριπτική πλειοψηφία των γκέι και των λεσβιών στην σύγχρονη Ιρλανδική κοινωνία ανατράφηκαν από ετερόφυλες οικογένειες ή από έναν ετεροφυλοφιλικό γονέα, και δεν είναι παράλογο να υποστηρίξεις ότι αυτή η συμπεριφορά τους επηρέασε την επιλογή των παιδιών τους. Επίσης, ίσως τα παιδιά ομοφυλοφιλικών γονέων που αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως ομοφυλόφιλους όταν ενηλικιωθούν, να το κάνουν γιατί μεγάλωσαν σε ένα ζεστό και θετικό περιβάλλον.

Συνεπώς, οι ομόφυλες οικογένειες επηρεάζουν την ανατροφή ενός παιδιού όπως και οι ετερόφυλες, και οι πρώτες δεν είναι σε καμία περίπτωση πιο καθοριστικές από τις δεύτερες.

Mετάφραση: Μανωλέσου Δανάη

Πηγή:http://www.irishtimes.com/opinion/why-child-welfare-concerns-are-not-a-valid-reason-to-oppose-same-sex-marriage-referendum-1.2087962

λέξεις κλειδιά: