Κάθε φορά που κάποιοι δηλώνουν ότι δεν θέλουν πρόσφυγες στο χωριό «τους» (σε εισαγωγικά το «τους», γιατί κανένα χωριό και καμιά πόλη δεν είναι ιδιοκτησία κανενός -τα τσιφλίκια έχουν τελειώσει εδώ και πολύ καιρό) αμέσως γίνεται ευρύτατα γνωστό, δίνοντας συχνά την εντύπωση ότι αυτό αποτελεί τον κανόνα. Φυσικά το αντίθετο είναι η αλήθεια.
Αυτό που σπάνια γίνεται γνωστό είναι η προσφορά φιλοξενίας οικογενειών προσφύγων από οικογένειες Ελλήνων/Ελληνίδων. Τούτο συμβαίνει επειδή όσες ελληνικές οικογένειες παίρνουν στο σπίτι τους πρόσφυγες θεωρούν την πράξη τους αυτονόητη ανθρώπινη πράξη συμπαράστασης (εφόσον έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν) και συνεπώς δεν αισθάνονται ότι κάνουν κάτι το ιδιαίτερο.
Επειδή σήμερα έρχονται αρνητικές ειδήσεις από τη Χίο, κοινοποιώ την παρακάτω ανάρτηση που έρχεται επίσης από τη Χίο. Αυτή είναι η δική μας Χίος. Η άλλη -που προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποιοι άφρονες, κάποιοι φοβισμένοι και, κυρίως, οι ακροδεξιοί αγύρτες- δεν εκπροσωπεί το νησί – το νησί που έστειλε στην περίοδο της γερμανικής κατοχής χιλιάδες πρόσφυγες στη Συρία και γενικότερα στη Μέση Ανατολή.
Sofia Lampiki
20 ώρες ·
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙΣΤΕ
«Στη Βολισσό, στο σπίτι μου διατίθεμαι να φιλοξενήσω για τον επερχόμενο χειμώνα μια 3μελή ή 4μελή οικογένεια προσφύγων ή κάποιους/ες πρόσφυγες που έχουν ανάγκη στέγασης και δεν μπορούν να διαμένουν στους καταυλισμούς. Θέτω τον εαυτό μου και το σπίτι μου στη διάθεση του δήμου και της ύπατης αρμοστείας για να ανακουφιστεί μια προσφυγική οικογένεια και για να δοθεί ίσως το έναυσμα και σε άλλους ντόπιους να κάνουν το ίδιο».
Πήρα την πληροφορία από την παραπάνω ανάρτηση της Σοφίας Λαμπίκη στην οποία αναπαράγεται η ανακοίνωση ενός κατοίκου της Χίου (γι’ αυτό και βρίσκεται σε εισαγωγικά). Ο πολίτης της Χίου που προσφέρεται να φιλοξενήσει την οικογένεια προσφύγων είναι ο Γιάννης Μακριδάκης (βιοκαλλιεργητής, αλλά σ’ εμένα γνωστός ως εξαιρετικός συυγραφέας