Ένα κοριτσάκι δεν ζει πια (5/01/2011), του Γιώργου Πιέρρου

¨Αυτές οι γραμμές γράφτηκαν με αφορμή τον άδικο θάνατο που βρήκε η εφτάχρονη Έρρικα από ειδικό φρουρό της ομάδας Δίας όταν την παρέσυρε με τη μοτοσυκλέτα του και τη σκότωσε ενώ το κοριτσάκι έλεγε τα κάλαντα στη γειτονιά του…¨

Πριν λίγες ώρες ένα κοριτσάκι χαμογελούσε κι ας ζούσε μέσα στη μιζέρια και την περιθωριοποίηση που αυτό το σάπιο και ξενοφοβικό σύστημα περιβάλει τις μειονότητες και γενικά τους αδύναμους, αυτούς που δεν έχουν και δεν θέλει να έχουν φωνή!
Όμως τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές η καρδιά του κοριτσιού έχει σταματήσει, ένας αστυνομικός της ομάδας ΔΙΑΣ το παρέσυρε στο πέρασμα του και το τραυμάτισε θανάσιμα, αυτό εδώ το blog δεν είναι δικαστήριο και ο γραφών δεν ορίστηκε εισαγγελέας από κανέναν απλά εκφράζει προσωπική άποψη, όλοι γνωρίζουμε πως διαμορφώνονται αστυνομικοί πολεμικές μηχανές όχι για την προστασία του πολίτη αλλά για την καταστολή των κοινωνικών κινημάτων καθώς και του καθενός από μας σωματικά και ψυχικά, η αναφορά παραδειγμάτων τη στιγμή που τα θύματα πραιτοριανών δεν χωράν στους καταλόγους είναι σίγουρα περιττή.
Αυτόπτες μάρτυρες κατήγγειλαν τον αστυνομικό για εγκληματική συμπεριφορά καθώς όχι μόνο παρέσυρε αλλά και εγκατέλειψε το κορίτσι που ξεψυχούσε, κάποιοι θα έλεγαν ότι είναι νωρίς δεν μπορούμε να βγάζουμε συμπεράσματα χωρίς πλήρη εικόνα και πολλά άλλα, όμως εδώ τίθεται το εξής ζήτημα, που ακούγονται οι φωνές που αναφέρονται στο τραγικό συμβάν;; Ποιο τηλεοπτικό δελτίο πρόβαλε την είδηση;;; Ποιοι τηλεδίκες κατέθεσαν τα φληναφήματα τους;;; Πόσοι συνάνθρωποι μας αναλογίστηκαν γιατί ένα τσιγγανόπουλο όταν πονά ή πεθαίνει, δεν το μαθαίνει κανείς;;; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα προκύπτουν…Βαθιά μέσα μας όλοι ξέρουμε ότι τα ερωτήματα αυτά θα παραμείνουν ρητορικά, και η υπόθεση αυτή θα συγκαλυφτεί ώστε να πάει αρχείο και να ξεχαστεί, ζούμε σε ένα κράτος κλειστό με όλη τη σημασία της λέξης!!!
Κλείνοντας ας μας μείνουν αυτοί οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη:
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.
Πηγη:http://ecoleft.wordpress.com/2012/01/06/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%B1-5012011-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF/


λέξεις κλειδιά:

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

κατηγορίες